[CUT] A T T R A C T I V E - Intro

          

Intro

คริสก็เป็นแค่ผู้ชายคนหนึ่ง

          เขามั่นใจมาตลอดว่าตัวเองเป็นผู้ชายแท้ๆ แมนทั้งแท่งแน่นอน แต่ไอ้อาการตอนนี้ที่มันบ่งบอกอย่างชัดเจนว่ากำลัง ‘มีอารมณ์’ กับผู้ชายด้วยกัน แบบนี้คืออะไรกันนะ

          ถ้าจะให้ย้อนความซักนิด...

          หลังจากโดนพี่รหัสตัวเตี้ยที่ยืนด้วยกันทีไรก็นึกว่ายืนอยู่กับฮอบบิทอย่าง พยอนแบคฮยอน ชวนไปกินเหล้าที่ห้อง พอถามว่ากินเนื่องในโอกาสอะไร ไอ้พี่พยอนแบคก็ตอบมานิ่งๆว่า ‘วันเกิด... เกิดอยากจะแดกเฉยๆนี่แหละ’ ด้วยความที่วันนั้นไม่มีนัดอะไรกับใครก็เลยตกลงไป

          พอไปถึงห้องก็เจอแต่หน้าเดิมๆที่คุ้นเคยกันเป็นอย่างดี จงอิน บุคคลที่มีใบหน้าง่วงงุนตลอดเวลา เป็นน้องรหัสพี่คยองซูที่ในตอนนี้กำลังกัดกับไอ้พี่แบคฮยอนไปตามปกติ และเซฮุนที่กำลังนั่งกดมือถือเงียบๆ เป็นน้องชายแท้ๆของคยองซู ซึ่งอยู่คณะบริหารเหมือนกันกับผมนั่นแหละแต่คนละสาขาและเป็นเพื่อนสนิทกับจงอิน ไม่ยักกะเห็นพี่ชานยอลรูมเมทพี่แบคฮยอนแฮะ ไม่รู้เหมือนกันว่าเจ้าตัวหายไปไหน

          “เหนื่อยชิบหายยยยยยยยยย” เสียงทุ้มโวยวายดังนำมาก่อนเลย ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเสียงใคร ชานยอลที่ในตอนนี้มีสภาพเหมือนผ่านศึกใหญ่หลวงเดินมาอย่างอ่อนเปลี้ยเพลียแรง หลังจากเห็นกลุ่มคนที่นั่งอยู่ตรงห้องนั่งเล่นขายาวก็หยุดชะงัก

          “แหม่ สภาพก็น่าเหนื่อยอยู่นะครับ ชิ่งผมไปขึ้นสวรรค์คนเดียว จัดว่าเลว” แบคฮยอนแขวะหลังจากเห็นสภาพเพื่อนสนิท 

          “ไม่อิจฉาสิครับเพื่อน”

          “แล้วเป็นไง คนนี้เด็ดปะวะ”

          ชานยอลยิ้มกรุ้มกริ่มก่อนตอบ “ก็พอตัวว่ะ”

          “หมั่นไส้แม่งจริงๆ จะแดกเหล้ามั้ย ถ้าแดกก็มา”

          “เชิญพวกมึงตามสบายเหอะ กูไม่ไหวว่ะ ง่วงมาก ขอนอนก่อน” ชานยอลโบกมือเป็นเชิงปฏิเสธก่อนจะเดินเข้าห้องตัวเองไป คงจะเหนื่อยมากจริงจัง เพราะถ้าเป็นเวลาปกติหากเจ้าตัวมองเห็นจงอินคงไม่วายเข้ามาแกล้งทำกระลิ้มกระเหลี่ยใส่เรียกเสียงหัวเราะจากคนอื่นไปแล้ว

          โอเค เรื่องทุกอย่างมันดำเนินไปอย่างปกติจนกระทั่ง

          “เห้ยพี่ ผมว่าผมลืมมือถือไว้บนห้องพี่ว่ะ”

         

          ขณะที่ลงมาถึงหน้าหอของพี่แบคฮยอนแล้วคริสก็นึกขึ้นได้ว่าลืมมือถือไว้บนห้อง หันไปมองเห็นคยองซูที่ซุกใบหน้าไว้ตรงซอกคอของแบคฮยอนอย่างหมดสภาพแล้วก็อดขำไม่ได้ ปกติสองคนนี้ตีกันอย่างกับอะไรดี

          “เอ้า มึงนี่” แบคฮยอนส่ายหัวอย่างระอาก่อนจะยื่นกุญแจห้องให้ แขนข้างหนึ่งยังโอบรอบเอวคยองซูเอาไว้ “เดี๋ยวกูไปส่งไอ้ดโยกลับห้องก่อน มึงเอามือถือแล้วอย่าลืมล็อกห้องให้กูนะ”

          “ครับๆ” คริสรับคำก่อนจะย้อนกลับไปขึ้นลิฟท์

          หลังจากเข้ามาในห้องแล้ว ก็พบมือถือตัวเองนอนแอ้งแม้งอยู่บนโซฟา คริสจึงเดินไปหยิบแล้วเตรียมจะออกจากห้อง ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงบางอย่าง

          ตุ้บ!

          เชี่ย แม่ร่วง เกือบกรี๊ดเลยทีเดียวเชียว เป็นคนขวัญอ่อนครับ แต่ก็นึกขึ้นมาได้ว่าพี่ชานยอลยังคงนอนอยู่ในห้องนี่หว่า เสียงก็เหมือนดังมาจากในห้องพี่แกนั่นแหละ ด้วยความเป็นห่วงและอยากรู้ว่าเสียงนั้นคืออะไรจึงเคาะประตูไปสามครั้งพอเป็นพิธี ผลคือไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่คุณเรียก อ้าว ช่างเหอะ เปิดเลยละกัน

          แกร๊ก

          ประตูไม่ได้ล็อก พอเปิดเข้าไป แสงสว่างจากภายนอกห้องก็ส่องเข้ามารางๆพอให้เห็นร่างคนที่กำลังนอนแอ้งแม้งอยู่บนพื้น อ้าวเห้ย พี่ชานยอลตายยังวะนั่น นอนนิ่งเชียว คาดว่าน่าจะนอนดิ้นจนตกเตียง คนอะไรตกเตียงเสียงดังตุ้บขนาดนี้ยังไม่ตื่นอีก

          ทันทีที่เปิดไฟ คริสก็รู้สึกได้ว่าตัวเองพลาดแล้ว

          คนที่นอนอยู่บนพื้นในตอนนี้มีสิ่งเดียวที่ติดกายอยู่คือบ็อกเซอร์ลายวันพีซ คริสไม่เคยคิดมาก่อนว่าชานยอลจะผอมขนาดนี้ ทั้งๆที่ความสูงแทบจะไม่ต่างกันแต่คนที่นอนหลับอยู่กลับตัวบางกว่ามาก แถมยังทั้งขาว ทั้งเนียน จนเขาเผลอจ้องอยู่อย่างนั้น ยิ่งมีรอยแดงๆซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นรอยเล็บของฝากจากสาวที่ชานยอลเพิ่งไปฟาดฟันมาประดับแผ่นอกบางยิ่งทำให้ดูเซ็กซี่แบบบอกไม่ถูก

          อึก

          กลืนน้ำลายทำไมวะไอ้คริส!

          ร่างสูงส่ายหัวไปมาเรียกสติ มองเตียงนอนที่เต็มไปด้วยตุ๊กตาหมีขี้เกียจเต็มหัวเตียง ไม่คิดมาก่อนเลยว่าชานยอลจะมีมุมน่ารักๆแบบนี้ด้วย คริสอมยิ้มน้อยๆก่อนที่สมองฝั่งความดีจะสั่งการให้พาอีกคนขึ้นไปนอนบนเตียงดีๆเถอะ นอนพื้นแบบนี้ทั้งคืนคงปวดหลังแย่ โดยที่สมองฝั่งชั่วจะแย้งขึ้นมาเบาๆว่า เปล่าหรอกคริส มึงไม่ได้เป็นคนดี มึงแค่อยากลองสัมผัสพี่เขาก็เท่านั้น

          จะยังไงก็ตามแต่เถอะ ในตอนนี้เขาจัดการอุ้มชานยอลขึ้นมาแล้วในท่าเจ้าสาว ทำให้ได้กลิ่นหอมอ่อนๆจากผิวกายอีกฝ่าย ตัวชานยอลนุ่มกว่าที่คิดไว้มาก ถึงจะไม่นุ่มขนาดผู้หญิงก็เถอะแต่ถ้าได้จับ ได้ฟอนเฟ้นก็คงจะมันมืออยู่ไม่น้อยเลย

          นี่กูคิดอะไรอยู่เนี่ย?

          “อือ...”

          ประเด็นคือ ไม่ใช่แค่คิดน่ะสิครับ พอจัดการวางพี่ชานยอลลงบนเตียงแล้ว มือมันก็เผลอไปลูบไล้หน้าท้องขาวเนียนนั่นเฉยเลยจนได้ยินเสียงทุ้มห้าวครางออกมาแผ่วเบา คริส มึงต้องตั้งสติ!

          คริสดึงมือออกมา ก่อนจะหันไปพิจารณาใบหน้าแทนร่างกายขาวๆที่เปิดล่อตา อืม... ขนตาเรียงกันเป็นแพ จมูกโด่งได้รูป ปากอวบอิ่มที่เผยอน้อยๆนั่น มันบ้ามากที่คริสคิดว่ามันโคตรน่าจูบ แต่จะว่าไปคริสก็ไม่เคยจ้องหน้าชานยอลใกล้ๆแบบนี้มาก่อนเลย ที่ผ่านมาเวลาเจอๆหน้ากันก็ทักทายไปตามปกติ ไม่ได้สนใจจะสังเกตอะไร รับรู้แค่ว่าเพื่อนสนิทของพี่รหัสตนเองนั้นก็หน้าตาใช้ได้ก็แค่นั้น 

         

         

          พอมามองใกล้ๆแบบนี้ มันเลยคำว่าใช้ได้ไปมากโขเลยล่ะ

          ร่างสูงลุกขึ้นยืนนิ่ง สงบความรู้สึกแปลกๆที่เริ่มก่อตัว แต่ทว่าดูเหมือนคนที่อยู่ในห้วงนิทราจะไม่ให้ความร่วมมือเสียเลย เมื่อจู่ๆก็พลิกตัวนอนตะแคงเอาขายาวๆไปพาดเกยหมอนข้างจนบ็อกเซอร์เลิกขึ้นสูงจนเห็นต้นขาขาว โอ้ย... ไม่นะ

          ความอึดอัดบางอย่างที่คริสรู้ดีว่ามันคืออะไรเริ่มเกิดขึ้นทีละน้อย ไม่ใช่ เขาไม่ได้เมา คริสคอแข็งจะตายไป วันนี้แค่ไม่กี่แก้วมันไม่กระเทือนเขาเท่าไหร่หรอก แต่สิ่งที่คริสไม่เข้าใจก็คือว่าทำไมตัวเองถึง ‘เกิดอารมณ์’ กับผู้ชายด้วยกันขึ้นมาซะได้

         

          คริสถือคติที่ว่า เมื่อเกิดปัญหา ต้องแก้ที่สาเหตุ และสาเหตุที่ทำให้ลูกชายของคริสอึดอัดทรมานอยู่แบบนี้ก็คือคนที่นอนหลับไม่รู้เรื่องรู้ราวอยู่นี่ไง ก็อยากนอนไม่ใส่เสื้อเองทำไมล่ะพี่ชานยอล เขาจะคิดว่านี่คือการยั่วก็แล้วกัน

          ร่างสูงจัดการถอดกางเกงยีนส์สีดำเหวี่ยงทิ้งไปตรงไหนซักแห่งไม่ได้สนใจ แล้วกระโจนขึ้นคร่อมคนที่นอนอยู่บนเตียง ไม่ถ่งไม่ถอดเสื้อแม่งแล้ว จัดการพลิกตัวอีกฝ่ายนอนหงายแล้วซุกไซร้ซอกคอ จูบวน ดูดดึงผิวเนื้อขาวๆจนขึ้นรอย

          “อื้อ...มินอาอย่าซน”

          ได้ยินเสียงทุ้มครางเบาๆแล้วพึมพำอะไรไม่รู้คริสก็ผงะออกมาอย่างตกใจ คิดว่าจะตื่น แต่สิ่งที่เห็นก็แค่เปลือกตาสีมุกขยับยุกยิกแค่นั้น แล้วก็จมอยู่ในนิทราต่อจนคริสยิ้มออกมา จะโดนลักหลับยังไม่รู้ตัวอีก ด้วยความหมั่นเขี้ยวเลยจัดการจูบปากอิ่มที่ลอยเด่น แต่แล้วก็ต้องเบิกตากว้างอย่างตกใจเมื่อคนที่คิดว่านอนหลับอยู่กลับจูบตอบมาซะอย่างนั้น ปลายลิ้นตวัดเกี่ยวกันแลกเปลี่ยนความหวานอย่างไม่มีใครยอมใคร

          จูบย้ำๆ จนกระทั่งผละออกมาแล้ว เปลือกตาคู่นั้นก็ยังคงปิดสนิท คริสจึงแนบริมฝีปากลงบนแก้มนุ่ม ไล่มาขบเม้มติ่งหูก่อนจะพูดกระซิบ

         

          “ถ้าพี่ไม่ตื่นมาขัดขืนผม ผมจะไม่ทนแล้วนะ”

         

          มือหนาทั้งสองข้างฟอนเฟ้นจนผิวเนื้อขาวแดงขึ้นมาตามสัมผัสที่หนักหน่วง ไล่กดจูบลงมาตั้งแต่สันกรามเรื่อยจนถึงแผ่นอกบาง สร้างรอยจูบสีกุหลาบไว้ทุกที่ที่ริมฝีปากลากผ่าน

          “อะ...อือ” เสียงทุ้มที่ครางหวิวและแผ่นหลังที่หยัดขึ้นจากเตียงน้อยๆทันทีที่คริสใช้ปากครอบครองยอดอกกำลังทำให้คริสแทบบ้า 

“ขอโทษนะพี่ ผมว่าผมไม่ไหวแล้วว่ะ”

พูดจบก็จัดการดึงรั้งบ็อกเซอร์อีกฝ่ายโยนทิ้งไป ไม่คำนึงถึงผิดชอบชั่วดีอะไรแล้วตอนนี้ ไม่สนว่าพรุ่งนี้ตื่นมาเขากับชานยอลจะเป็นยังไง คริสรู้ดีว่ามันเห็นแก่ตัวมากแต่ตอนนี้เขาทนไม่ไหวแล้วจริงๆ

น้ำสีขาวขุ่นที่ปริ่มอยู่ส่วนปลายทำให้รู้ว่าคนที่นอนหลับก็มีอารมณ์ที่ไม่ต่างกัน เขาไม่คิดมาก่อนว่าจะทำอะไรแบบนี้ แหงล่ะ ผ่านผู้หญิงมามากหน้าหลายตา แค่คิดก็ขนลุกแล้ว แต่ว่าชานยอลกลับให้ความรู้สึกที่ต่างออกไป ริมฝีปากบางเฉียบก้มลงครอบครองที่ส่วนกลางลำตัวของคนหลับลึกอย่างไม่นึกรังเกียจ ปลายลิ้นตวัดหยอกล้อก่อนจะครอบครองอีกครั้ง รูดขึ้นลงช้าๆจนสะโพกนิ่มส่ายไปมาเบาๆ

คริสใช้มือล็อคเอวที่ติดจะบางเอาไว้ก่อนจะเร่งจังหวะเร็วขึ้นเรื่อยๆ ยังไม่ทันที่คนนอนหลับจะได้ปลดปล่อย คริสก็ผละออกเสียก่อนและกดจูบไปที่ริมฝีปากอิ่มอีกครั้ง โดยมือหนาก็ลงไปกอบกุมตรงส่วนกลางลำตัวของอีกฝ่ายแล้วขยับขึ้นลงจนกระทั่งคราบน้ำรักถูกปลดปล่อยออกมาเต็มฝ่ามือหนา และคราบบางส่วนที่พุ่งมาติดอยู่บนเสื้อของเขาเอง

ไม่รอช้า คริสจัดการป้ายน้ำรักไปตรงช่องทางที่คริสมั่นใจว่าไม่เคยมีใครผ่านมาก่อนเขาอย่างแน่นอน เพียงแค่จินตนาการว่าตัวเขาเข้าไปอยู่ในร่างกายของชานยอลลูกชายของเขาก็ปวดหนึบขึ้นมาซะแล้ว คริสพึมพำว่าขอโทษก่อนที่นิ้วเรียวยาวจะสอดเขาไปเพื่อเป็นการเบิกทาง มันค่อนข้างจะฝืดเคืองจนร่างโปร่งกระตุกน้อยๆ สะโพกเริ่มส่ายไปมาทันทีที่นิ้วเรียวยาวเริ่มขยับเข้าออก

“อ่ะ...”

เมื่อเห็นว่าเริ่มขยับได้ง่ายขึ้นคริสก็เพิ่มจำนวนเป็นสองนิ้วและสามนิ้วตามลำดับ กดจูบซับน้ำตาที่ซึมออกมาจากหางตาของชานยอลอย่างปลอบประโลม ใบหน้าของร่างโปร่งส่ายไปมา ร่างกายสั่นสะท้านอย่างทรมานจนคริสนึกสงสาร ชานยอลคงจะเจ็บมาก แน่ล่ะ นี่เป็นครั้งแรกแถมเจ้าตัวยังเป็นผู้ชาย เคยได้ยินมาเหมือนกันว่ามันเจ็บน่าดูเลย ถามว่าคริสรู้สึกผิดมั้ยก็รู้สึกผิดนะ

แต่ถ้าจะบอกให้หยุดตอนนี้ ขอบอกเลยว่าไม่มีทาง

ขอโทษจริงๆนะพี่ คราวหน้า(?)ผมจะเตรียมความพร้อมไว้อย่างดีและจะไม่ทำให้พี่ต้องเจ็บมากอย่างคราวนี้แน่นอน

จนกระทั่งนิ้วเรียวยาวถูกแทนที่ด้วยแก่นกายที่ขยายใหญ่ นอกจากร่างกายที่เกร็งกระตุกขึ้นมาแล้ว ชานยอลก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะรู้สึกตัว หลับเหมือนตายเลยแฮะ ทันทีที่เข้าไปจนสุดความยาวคริสก็แทบจะปลดปล่อยออกมา เกิดความรู้สึกวาบหวามจากความอุ่นร้อนและคับแน่นชวนอึดอัด แต่มันดี... ดีมากจริงๆ ไม่คิดเลยว่าช่องทางของชานยอลจะให้ความรู้สึกที่ดีเยี่ยมได้ถึงขนาดนี้

อันที่จริงพอลองมาทำแบบนี้กับผู้ชายดูแล้ว มันก็ไม่ได้น่ารังเกียจอย่างที่เคยคิดเลย

จะว่าละเมอไม่รู้ตัวหรือเพราะอะไรก็ตาม ชานยอลตอบสนองเขาทุกอย่างด้วยเสียงครางเครือในทุกจังหวะที่กดกายย้ำลงไป ผสานกับเสียงครางด้วยความสุขสมของเขา จนคริสมีความคิดว่าถ้าได้เห็นดวงตากลมโตที่ฉ่ำปรอยไปด้วยแรงอารมณ์มองเขามาในเวลานี้ ในตอนที่เขายังอยู่ในตัวอีกฝ่ายแบบนี้ มันจะดีแค่ไหนนะ...       

         

          คริสยกขาเรียวยาวขึ้นพาดบ่ากว้างก่อนจะส่งจังหวะรวดเร็วจนคนใต้ร่างสั่นคลอนไปตามจังหวะกระแทกกระทั้น ก่อนจะผละร่างกายออกมาเล็กน้อยเพื่อพลิกให้อีกฝ่ายนอนคว่ำ รั้งสะโพกอวบอิ่มขึ้นสูงแล้วจัดการกระแทกกายลงไปใหม่ถี่ๆ กดจูบลงไปตรงแผ่นหลังขาวเนียนซ้ำๆ

          ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ ในที่สุดร่างกายของเขาก็ปลดปล่อยความต้องการออกมาเต็มช่องทางรัก แต่ไม่หรอก แค่นี้มันยังไม่พอ

          ให้ตาย... ร่างกายของพี่มันทำให้ผมหลงใหลเข้าแล้วจริงๆ

มีต่อนะเธอ http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1296064&chapter=1